Sol Parti'den Berlin'de hükümete çağrı: Filistin'in tanınması şart
Sol Parti Eş Genel Başkanı Ines Schwerdtner, federel hükümete Filistin'i devlet olarak tanıma çağrısında bulundu. Schwerdtner, başkent Berlin'de düzenlediği basın toplantısında, İngiltere, Kanada, Avustralya ve Portekiz'in Filistin'i resmen tanıdığına işaret ederek bu adımın barış müzakerelerinin ön koşulu olduğunu vurguladı.
Partinin gerekçeleri ve talepleri
Schwerdtner, Federal Meclis'te geçen hafta yapılan bütçe görüşmelerinde konunun hiçbir parti tarafından gündeme getirilmediğine dikkat çekti. Basın toplantısında, “Barış müzakerelerine başlayabilmek için Filistin Devleti'nin tanınması gerekiyor.” ifadesini kullandı ve “Devlet yoksa, kiminle barış müzakeresi yapmalıyız?” sorusunu yöneltti.
Parti, Almanya tarafından derhal Filistin'in tanınmasını, ayrıca kapsamlı bir silah ambargosu uygulanmasını ve AB Ortaklık Anlaşması'nın askıya alınmasını talep etti. Schwerdtner, Almanya'nın İsrail'e silah tedariki ve anlaşmayı askıya almamak suretiyle kendisini “suç ortağı” haline getirmeye devam ettiğini ve aksi takdirde “savaş suçlarına ortak olacak ve bunun sonuçları mahkemelerce belirlenecek” değerlendirmesini yaptı.
Hükümet pozisyonu ve uluslararası tablo
Dışişleri Bakanı Johann Wadephul ise daha önce, Filistin Devleti'nin tanınmasının iki devletli çözüm müzakereleri sürecinin sonunda daha olası olduğunu söylemişti. Bu farklı değerlendirmeler, Almanya içinde diplomatik yaklaşım konusunda görüş ayrılıklarını işaret ediyor.
Uluslararası bağlamda, İngiltere, Kanada, Avustralya ve Portekiz'in Filistin Devleti'ni tanımasının ardından, Fransa, Malta ve Lüksemburg dahil çok sayıda ülkenin bu hafta BM Genel Kurulu'nda aynı yolu izlemesinin beklendiği ve liderlerin ayrıca Filistin sorununu barışçıl yolla çözme ve iki devletli çözümün uygulanmasına ilişkin uluslararası bir konferansa katılmasının öngörüldüğü aktarıldı.
Değerlendirme
Sol Parti'nin çağrısı, Almanya'nın dış politika tercihleri ile hukuki ve etik sorumlulukları arasında bir tartışma başlatıyor. Parti, tanıma ve yaptırım talepleriyle hem diplomatik hem de hukuki sonuçları öne çıkarıyor; hükümetin yaklaşımı ise iki devletli çözümün müzakere yolu ile şekillenebileceği görüşünü koruyor. Bu pozisyon ayrılıkları, Almanya'nın uluslararası karar alma süreçlerinde nasıl bir tutum izleyeceği konusunda belirleyici olacak.
